توضیحات
شکر، از جمله رفتارهای اخلاقی است که در قرآن کریم مورد توجّه قرار گرفته و آیاتی چند بدان اختصاص یافته است. در سوره‌ی بقره، شکر را مایه‌ی فزونی نعمت می‌شمارد و می‌فرماید: « اگر شکر گزار باشید، من بر نعمت‌هایم می‌افزایم». از این اثر مهم، می‌توان به جایگاه بلند شکر در زندگی مادی و معنوی انسان پی‌‌بُرد. شکر، تشکّر از خدایی است که هزاران نعمت را به ما عنایت کرده است و این عمل، علاوه بر افزایش نعمت‌ها، آثار دیگری نیز در پی دارد. اوّلین اثر شکر آن است که آدمی به نعمتهای خدا بیش‌تر توجّه می‌کند و از این رو، از نعمت‌ها بیش تر لذّت می‌برد. این احساس برخورداری از یک نعمت است که ما را خوشحال می‌کند و نه صرف داشتن یک نعمت. بسیارند افرادی که در انواع نعمت‌ها غوطه ورند، امّا چون به داشتن این نعمت‌ها بی توجهند، آنچنان که باید از نعمتهای الهی لذّت نمی‌برند و چه بسا خود را جزو محروم‌ترین افراد می‌پندارند. انسان شاکر، وقتی از خدا تشکّر می‌کند، نعمت الهی را در برابر چشم مجسّم می‌سازد و احساس بهره‌مندی می‌نماید. اثر دیگر شکر، عمق یافتن محبّت به پروردگار است. انسان به طور فطری، کسی را که به او نیکی کرده، دوست می‌دارد. مؤمن شاکر، چون در تمام لحظات زندگـی خود را بهـره‌مند از فیض خـدا می‌بیند، محبتش به پروردگار زیـاد می‌شود و این محبّت، او را از مخالفت با حضرت حق باز مـی‌دارد. البتّه حقیقت شکـر در فرهنگ اسـلامی، استفاده‌ی درست از نعمت‌هاست و هرگز به شکر زبانی منحصر نمی‌شود. انسان شاکر، چون همه‌ی داشته‌هایش را از خدا می‌داند، نمی‌تواند نعمت مولای مهربانش را در راه مخالفت با او به کار گیرد. کتاب «از خدا تشکّر کن» علیرغم ایجاز و اختصاری که لازمه‌ی کتاب کودک است، به لزوم شکر، ناتوانی ما بندگان از سپاگزاری کامـل و تبیین حقیقت شکر می‌پردازد و کودک مسلمان را با این اصطلاح قرآنی آشنا می‌سازد.
