لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چطور شد شما علاقمند تصویرگری شدید؟
من سمیه علیپور تصویرگر و نقاش هستم. از کودکی به نقاشی علاقمند بودم و از نوجوانی به طور جدی به کلاس نقاشی رفتم، در رشتۀ گرافیک وارد هنرستان شدم و در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشتۀ نقاشی فارغ‌التحصیل شدم.
از کی شروع به تصویرگری کردید؟
سال هشتاد یک دوره انیمیشن در مؤسسۀ صبا گذراندم و استاد آن دوره، آقای حقیقی حس کردند که من می‌توانم تصویرگری کنم و مرا به انتشارات شباویز معرفی کردند.
بیشتر دوست دارید در کدام موضوعات تصویرگری کنید؟ آیا سفارش تصویر باعث نمی‌شود خلاقیت هنری شما در کارهایتان صدمه ببیند؟
هر داستانی که شخصیت‌پردازی قوی و روایت جذاب داشته باشد، برای کار به من انگیزه می‌دهد. البته باید اعتراف کنم از داستان‌های خشن و کشتار و جنگ خیلی خوشم نمی‌آید. سفارش کار بخشی از ذات تصویرگری است، وجود متن مشخص، قطع مشخص و تعیین تعداد تصاویر، تصویرگری را از نقاشی جدا می‌کند.
خانم علیپور، بنده شخصاً کارهای شما را دنبال می‌کنم. شما کارهای متفاوتی می‌کشید. به نظرم کارهای شما نیز منحصر به فرد است. یک سبک ویژه‌ای است که علاقه‌مندان خاص خودش را دارد. لطفاً در خصوص سبک کارهایتان توضیح بدهید.
شما لطف دارید، صاحب سبک بودن عنوان بزرگی است که من خودم را لایق آن نمی‌دانم. من تصویرگر تازه‌کاری هستم که هنوز مشغول یادگیری هستم؛ ولی اگر منظور شما شیوۀ کاری باشد، حاصل آموزش‌ها و راهنمایی‌های اساتید، دیدن و خواندن کار بزرگان هنر در رشته‌های مختلف و خصوصاً نقاشی و تصویرسازی و فیلم و تجربه‌های شخصی است که با آزمون و خطاهای بسیاری همراه بوده است و این پروسه هنوز ادامه دارد.
لطفاً بفرمایید اوضاع بازار کار را چطور می‌بینید؟
بازار کار تصویرگری، می‌تواند بازار بسیار گسترده و متنوعی باشد؛ اما در ایران هنوز بخش عمده ای از تصویرگران افق دیدشان را در بازار نشر کتاب و مجله محدود کرده‌اند، با توجه به اقبال گسترده‌ای که در سال‌های اخیر به تصویرگری شده است، این ظرفیت محدود توان جوابگویی به نیازهای شغلی این خیل عظیم را ندارد، البته خوشبختانه دوستان تصویرگر در حال کشف عرصه‌های جدید برای ارائۀ هنرشان می‌باشند، عرصه‌هایی مثل انیمیشن، طراحی بازی‌های رایانه‌ای و ...
سرکار خانم علیپور شما تصویرگر فعالی هم در عرصۀ آموزش و کارهای گروهی در برگزاری نمایشگاه‌های مختلفی هستید. به نظرتان این کارها تا چه اندازه می‌تواند در معرفی تصویرگران به بازار کار مؤثر واقع شود؟ تصویرگران دیگر چطوری می‌توانند در این خصوص با شما همکاری کنند؟ لطفاً در این خصوص بیشتر توضیح بدهید.
هدف ما از برگزاری نمایشگاه‌ها ایجاد امکان برای دیده شدن تصویرگران جدید است. قطعاً کسانی که کارهای موفق‌تری داشته‌اند، توانسته‌اند از این فرصت جهت معرفی سود بجویند. خوشبختانه ناشران و مدیران هنری به نمایشگاه‌ها تشریف می‌آورند و به افرادی که حس می‌کنند کارشان در راستای سفارشات آنهاست، کار سفارش می‌دهند. البته حضور در نمایشگاه و مشاهده بازخورد مخاطبان و افراد حرفه‌ای در مقابل آثار دوستان، اولین قدم آنها برای آشنایی با دنیای حرفه‌ای است. نمایشگاه‌های ما به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروه اول، نمایشگاه‌هایی که حاصل کارگاه‌های موضوعی هستند که معمولاً از تصویرگران حرفه‌ای دعوت به کار می‌شود و بعد از حاصل کارگاه نمایشگاه برگزار می‌شود که انتخاب این تصویرگران را اتاق فکر استودیو سین انجام می‌دهد. گروه دوم، نمایشگاه‌هایی که حاصل کارگاه‌های آموزشی ماست که ثبت نام و حضور برای همۀ علاقمندان آزاد است و از بین آثار خلق شده، بهترین کارها برای نمایشگاه گزینش می‌شوند.
سرکار خانم علیپور، شما کتاب مذهبی هم تصویرگری می‌کنید. به نظر شما آیا تصویرگری مفاهیم مذهبی شاخصه‌های خاص خودش را دارد یا فرقی با دیگر موضوعات ندارد؟ آیا خط قرمزهایی هم در این باره وجود دارد؟
بله، من افتخار تصویرگری چند کتاب مذهبی را داشته‌ام، اصول اولیه و مسائل تکنیکی تفاوت خاصی با سایر کتاب‌ها ندارد، اما از بعد محتوا و معنا، قطعاً تصویرگر باید به سنت تصویری کتب مذهبی مسلط باشد و بایدها و نبایدهای آن را بداند، دیدن آثار بزرگان و شناخت جامعۀ مخاطب در این آثار، از حساسیت بیشتری برخوردارند.
از شما ممنونم که دعوت ما را برای انجام این مصاحبه پذیرفتید.
ممنونم از توجه و پیگیری شما و امیدوارم این مصاحبه اندکی مفید واقع شود.